რჩევები პუტინს

1996    წელს  ლექსი  მივუძღვენი   „მსოფლიო  პოლიტიკოსს“,  მიხვდით,  ალბათ,  ვისაც  ვგულისხმობ. 

ასე  იწყება: 

„შენი  ჯავშანი  თითქოს  მტკიცედ  არის  ნაჭედი,

მილიონ  გვამზე  სისასტიკით  გადაგივლია, 

  შენი    „მსოფლიო  პოლიტიკა“    არის  ნაქები“...    და  ა.შ.

  ჰოდა,  წუხელ  გამახსენდა  ეს  ლექსი.    მერე  ვიფიქრე,  პუტინსაც  ხომ  ეკუთვნის-მეთქი  ჩემგან  ერთი  ლექსი  და  აი,  ის,  რაც  გამოვიდა  --  წინასაახალწლო  საჩუქარი:

მახსოვს,  პუშკინმა  ბონაპარტეს  ლექსი  მიუძღვნა, 

მე    შენ  მოგიძღვნი  ამ  სტრიქონებს,  მივბაძავ  პუშკინს,

უკანსკნელი  იმპერიის  იმპერატორო, 

„მესამე  რომის“  ძლიერებავ,  ო,  დიდო  პუტინ!

შენი  ჯავშანიც,  თითქოს  მტკიცედ  არის  ნაჭედი,

მაგრამ,  „მსოფლიო  პოლიტიკის“...  რა  მოგახსენო?

მავთულხლართების  მხლართავი  ხარ,  სწორუპოვარი,

ვინძლო,  ევროპის  სანქციებმა  არ  მოგასვენონ!

შენ  საბჭოეთის  ნამსხვრევები  გარგუნა  ბედმა,

თუმცა,  ოცნებობ  სტალინის  დროს  შექმნილ  „კავშირზე“.

„ოცნებას  არვინ  მოუკლავსო“,  ზოგნი  ამბობენ,

მაგრამ,  მე  გირჩევ,  ეგ სიბრიყვე  ნუ  დაგამშვიდებს!

უკრაინასთან  ომი  რუსეთს  წელში  გადასტეხს

და    ეს  ბრძოლები  შენთვის  არის  „ის   ვატერლოო“,

შემდეგ  კი...  შემდეგ  კავკასიას  უნდა  შეეშვა,

დიახ,  სრულიად  კავკასია    უნდა  დატოვო!

„წმინდა  ელენეს“  კუნძულს,  მენდე,  არ  გაღირსებენ,

საწამლავიც  კი  სანატრელი  შენ  გაგიხდება,

ერთი  გზა  გრჩება:  მონასტერში  უნდა  წახვიდე!

ალბათ,  კირილიც,  მალე,  შენ  იქ  დაგელოდება.

იქ  გაიხსენებთ  გახუნებულ,  წარსულ  დიდებას

და  იმ  სანუკვარ  სსრკ-ს,    რომ  შესწვდით  ლამის... 

მერე  კი...  მერე  დაიტირებთ  „პრავოსლავიეს“,

შენ  და  კირილმა  საქვეყნოდ  რომ  მოსჭერით  თავი.

აჰა,  გითხარი,  სულ  ეს  იყო,  რისი  თქმაც  მსურდა,

ახლა,    წადი  და  ხალხს  მიხედე,  შენს  მშიერ  რუსეთს,

თორემ  თუ  „აღსდგნენ“,  მონასტერიც    უკან  დაგრჩება, 

და  შეეყრები  ჯოჯოხეთურ    ვაებას,  ულევს... 

29.12.2014  წ.

მოძრაობა „რუსეთი  არ  არის  ერთმორწმუნე!!!“

ახლოვდება ქრისტეშობა

დეკემბრის  25  ახლოვდება  და  ისევ  გასული  საუკუნის  ბოლო  მახსენებს  თავს.

რა  იქნებოდა  90-იანი  წლების  დასაწყისში  კირიონი  ან  ამბროსი  რომ  ყოფილიყო  საქართველოს    პატრიარქი?

  სწორედ  მაშინ  იყო  საჭირო  განათლებული,  პროგრესული  მეთაური  საქართველოს  ეკლესიაში.    70-წლიანი  ათეისტური  პერიოდის    (თუმცა,  უფრო  სწორი  იქნება,  ას  სამოცდაათწლიანი  მონობის  და  უიდეობის)  შემდეგ  აუცილებელი  იყო  ხალხისთვის  სწორი  მიმართულების  მიცემა;    მრევლის  გარკვევა  ქრისტიანობის,  საზოგადოდ,  რელიგიის  არსში;  მრევლის  კეთილად  განწყობა  სხვა  აღმსარებლობის  ადამიანების  მიმართ.

გასული  საუკუნის  დასაწყისში,  თავისუფალი  საქართველოს  პირველმა  პატრიარქმა  კირიონმა    აკურთხა  ახალი  სტილის  სამოქალაქო  კალენდარი.    მისი  თაოსნობით  ეკლესიაშიც    იგეგმებოდა  რეფორმები,    მათ  შორის  იგი  აპირებდა  საეკლესიო  კალენდრის  ახალი  სტილით  შეცვლას.  საქართველოს  ეკლესიის  განახლება  სათავეს  დაუდებდა  მის  სრულიად  განთავისუფლებას  რუსეთის  ეკლესიის  გავლენისგან.  სწორედ  ამიტომ  იჩქარეს  კირიონის  თავიდან  მოშორება  და  მოკლეს  იმავე  წელს  --1918-ში,  საქართველოს  რესპუბლიკის  მიერ  დამოუკიდებლობის  მოპოვებისთანავე. 

საეკლესიო  კალენდრის  განახლება  განახორციელა  ამბროსი  ხელაიამ,  თუმცა,    შემდეგ,  საეკლესიო  მმართველობაში  რენეგატულმა  ფრთამ  გაიმარჯვა  და  ისევ  დაუბრუნდნენ  ძველ  სტილს,  რამაც  საქართველოს  ეკლესია  ჩამორჩენილ  რუსეთს  მიაბა. 

დღეს  მხოლოდ  რუსეთის  ეკლესიის  გავლენის  ქვეშ  მყოფი  ქვეყნების  ეკლესიები  დარჩნენ  საეკლესიო  კალენდრის  ძველ  სტილზე.    ეს  ეკლესიები   არ  აღიარებენ,  რომ    25  დეკემბერს   25  დეკემბერია,  ამიტომ  ამ  დღეს  არ  აღნიშნავენ  შობას,  არამედ  ჯიუტად  გაიძახიან:   7  იანვარს   არის  25  დეკემბერიო   და   13  დღის  დაგვიანებით   ზეიმობენ.     

მათ  შორის  ვართ  ჩვენც,  საქართველოს  ეკლესია,  რუსეთის  კუდში  მოჩანჩალე,    შუასაუკუნეობრივი  მენტალიტეტით...

ასე,  რომ    25  დეკემბერს  მთელი  პროგრესული  სამყარო  იზეიმებს  ქრისტეშობას,  ჩვენ  კი...    ისევ  ახალი  წლის  შემდეგ,  „ერთმორწმუნე“  რუსეთთან  ერთად.  

 ნატალია ბუკია

23.12.14

მოძრაობა „რუსეთი  არ  არის  ერთმორწმუნე!!!“

  

რელიგია, თუ იმპერიის იდეოლოგია?

რა    არის    მართლმადიდებლობა?   

ზოგადად, მართლმადიდებლობა, ქრისტიანული რელიგის ერთ-ერთი განშტოებაა. ეს სახელწოდება ამ კონფესიამ ქრისტიანული სამყაროს განხეთქილების შემდეგ  დაიმკვიდრა.

1054 წელს აღმოსავლეთის(ბიზანტიის) და დასავლეთის(რომის) ეკლესიებს შორის დაიწყო წინააღმდეგობა, რომელსაც წმინდა პოლიტიკური საფუძველი ედო, ეს იყო ბრძოლა გავლენის სფეროების გადანაწილებისთვის. საბაბად კი, განხეთქილებას, დოგმატური საფუძველი დაუდეს. კერძოდ,  ნიკეა-კონსტანტინოპოლის სარწმუნოების სიმბოლოს (მრწამსის) მე-8 მუხლის ერთ ფრაზას (და სული წმიდაჲ, უფალი და ცხოველსმყოფელი, რომელი  მამისაგან  გამოვალს...).  დასავლეთის  ეკლესია ასე გამოთქვამდა: „რომელი მამისაგან  და  ძისაგან  გამოვალს... “ მიუხედავად იმისა, რომ ამ  ტრადიციას საუკუნოვანი ისტორია ჰქონდა,  ეს საკითხი სწორედ მაშინ წამოსწიეს, როცა პოლიტიკურმა ვითარებამ მოითხოვა. ამ განხეთქილებას დიდი სქიზმა ეწოდა(სქიზმა - ბერძნ . დაყოფა).

ამის შემდეგ, დასავლეთმა თავის აღმსარებლობას კათოლიკე( ანუ საყოველთაო, მსოფლიო) უწოდა, ცხადია არც აღმოსავლეთი ჩამორჩა განდიდების სურვილში და თავის კონფესიას ორთოდოქსული(მართლმორწმუნე) შეარქვა. 

საუკუნეების მანძილზე დაპირისპირება თანდათან უფრო ღრმავდებოდა.

 1965 წლიდან ტენდენცია შეიცვალა და იყო არაერთი მცდელობა ამ ორი სამყაროს ხელახლა გაერთიანებისა, თუმცა ჯერ-ჯერობით --  უშედეგოდ. რადგან  ამ გაერთიანებას ყოველი ძალისხმევით ეწინააღმდეგება მოსკოვი, რომელიც ცდილობს არ დაკარგოს თავისი გავლენა მართლმადიდებელ სამყაროზე.

რა მდგომარეობა იყო ამ მხრივ საქართველოში?

განხეთქილების შემდეგ საქართველოს ეკლესიას არ შეუწყვეტია ურთიერთობა რომის ეკლესიასთან, ამას მოწმობს არაერთი ისტორიული წყარო. შესაბამისად,  არც ხალხში ყოფილა რადიკალური მიდგომა ამ საკითხის მიმართ. საზოგადოდ, საქართველოს მოსახლეობა ვიწროკონფესიური მიდრეკილებებით არ  გამოირჩეოდა.

ეროვნული მოძრაობის დროს გააქტიურდნენ რუსეთის სპეცსამსახურები. გამოჩნდნენ ადამიანები, რომლებიც დღე და ღამ ცდილობდნენ იმპერიის რელიგიის „პრავოსლავიეს“  პროპაგანდას.  ბეჭდავდნენ ჟურნალებს, გაზეთებს, სტატიებს: „ერთადერთი ჭეშმარიტი სარწმუნოება მართლმადიდებლობაა“, „მართლმადიდებლობას სდევნიან“,  „რუსეთი მესამე რომია“,  „მოსკოვი სარწმუნოების ციტადელია“  და ა.შ

ამ მხრივ ძალიან აქტიურობდა რამდენიმე სასულიერო პირი, ერთმა მათგანმა უზენაესი საბჭოს დეპუტატობაც მოახერხა(როგორც ბიძინა იტყოდა).

მახსოვს 80-იანი წლები,  თითქმის ცარიელ ტაძრებში რომ აღევლინებოდა მსახურება. ასე იყო სიონში, ქაშვეთში, სამებაში(ცხადია პატარა სამებაში, დიდი მაშინ არც არსებობდა), ანჩისხატში ...

შემდეგ მრევლის მატებასთან ერთად უფრო და უფრო ძლიერდებოდა იმპერიის ზედამხედველობა. რაკი საქართველო პოლიტიკურად ხელიდან ეცლებოდა რუსეთს,  მან იდეოლოგიაზე დაამყარა თავისი იმედები და არც შემცდარა ...

შეშფოთებით ვადევნებდი თვალს, როგორ იცვლებოდა ჩემს გარშემო მყოფი ადამიანების მენტალიტეტი. ისინი ისე დაეწაფნენ იმპერიის იდეოლოგიას, თითქოს ცხოვრებაში არაფერი სმენოდათ   ქრისტიანობაზე, არც კლასიკოსები წაეკითხათ, არც ამ თემაზე შექმნილი მხატვრული   ნაწარმოებები ენახათ თუ მოესმინათ. ყველაზე მეტად სამწუხარო კი ის იყო, რომ საწინააღმდეგო აზრის გაგონებაც კი არ სურდათ. ასე დავკარგე უამრავი მეგობარი, რომელთაგან ბევრმა ჩემი მაგალითით დაიწყო ეკლესიაში სიარული. ამას ძალიან განვიცდიდი, თუმცა, შემდეგ, როცა ამ ტენდენციამ ტოტალური ხასიათი მიიღო, მივხვდი, რომ ისინი ბოლოს და ბოლოს მაინც მოხვდებოდნენ ამ იდეოლოგიის გავლენის ქვეშ . . .

ვფიქრობ, მოაზროვნე ადამიანისთვის ძნელი მისახვედრი არ უნდა იყოს, რა  არის  ამჟამად ჩვენთვის მართლმადიდებლობა.   

ჩვენი ქვეყნისთვის მართლმადიდებლობის დღევანდელი ინტერპრეტაცია არის იდეოლოგია, იმპერიის იდეოლოგია, რომლითაც იგი მართავს  ქვეყნის მოსახლეობის უმრავლესობას (როგორც გამოკითხვები ადასტურებს, 95-98%-ს).   

და თუ ვერ განვთავისუფლდით მისგან, ვერავითარი ევროატლანტიკური სივრცე ვერ გვიშველის,  ისევე, როგორც -- სიმსივნით დაავადებულ ადამიანს ანტალიაში გასეირნება.

ნატალია ბუკია

5.12.14

მოძრაობა „რუსეთი  არ  არის  ერთმორწმუნე!!!“

    

რელიგია და სახელმწიფო

ნებისმიერი    მოძღვრების    თუ    ფილოსოფიის    ინტერპრეტაცია    სრულიად    სხვადასხვაგვარად    რომ    არის    შესაძლებელი,    ვფიქრობ,    ეს    ყველასთვის    ცხადია.    ამით    სარგებლობდნენ და სარგებლობენ    ყველა    დროის   მმართველები,    განსაკუთრებით    --    იმპერიების.        ისინი    ყოველთვის    ისე    ირგებენ    რელიგიურ    ინსტიტუტებს,    როგორც    საკუთარ    სამოსს.    მათი    ერთ-ერთი    მთავარი    მიზანი    ხალხის    დამორჩილებაა.    თავისუფალ    ქვეყნებში    ეს    დრო    წარსულს    ჩაბარდა.    თუმცა,   იქაც   დარჩა    დიდი    პრობლემა   --  ტერორიზმი,    რომელსაც,    ჩემი აზრით,    მუსლიმანური    რელიგიის    არასწორი    ინტერპრეტაცია    განაპირობებს.   

ყველა    მსოფლიო    რელიგია    თავისი    არსით    ჰუმანურია.    თუმცა    უდიდესი    მნიშვნელობა    აქვს    მის    ადეკვატურ    აღქმას.  

ქვეყნის    კულტურის    დონეს    და    წარმატებას    სწორედ    მისი    საზოგადოების    უმრავლესობის    მრწამსი    განსაზღვრავს.    მრწამსი    არის    ის,    რისიც    ადამიანს    სჯერა.    თუ    ეს    გაუაზრებელი,    ბრმა    რწმენაა,    ის    ფანატიზმს    ჰგავს.    განათლებული    ადამიანის    რწმენა    ამ  სფეროში   მისი    ცოდნის    პროპორციული    უნდა    იყოს.    და  თუ  ეს  ასე  არ  არის,   ან    ფანატიზმთან    გვაქვს    საქმე,    ან    ფარისევლობასთან.

ჩვენს    ქვეყანაში    სწორედ    ეს    პრობლემაა.       

მოდით,    ვცადოთ,    გამოვიკითხოთ:   

1.     რა    არის    მართლმადიდებლობა?   

2.     არის    ის    უპირატესი    სხვა    რელიგიებზე    და    თუ    ასეა,    რატომ?

3.     რამ    განაპირობა,    რომ    საქართველოს    მოსახლეობის    უმრავლესობა    ამ    რელიგიის    მიმდევარია?

გარწმუნებთ,    პასუხები    ყოველგვარ    მოლოდინს    გადააჭარბებს    (ცხადია,    სასულიერო    პირების    პასუხების    ჩათვლით).

უმეტესობა    ან    უსაგნო    ბოდვას    დაიწყებს,    ან    ტრადიციებზე    გაამახვილებს    ყურადღებას    (არადა,    ეს    რომ    იყოს    მთავარი,    დღემდე    საქართველო    წარმართულ    ქვეყნად    უნდა    დარჩენილიყო),    ან    თეოლოგიით,    თუ    დოგმატიკით    გაგიბურღავთ    ტვინს    (თუ,    რა    თქმა    უნდა,    სათანადო    ცოდნა    გააჩნია    (თორემ    ხშირად    ისეთი    „დოგმატური    წიაღსვლები“    ისმის    ამბიონებიდან,  რომ  სჯობს,    ყურებში    თითები    დაიცოთ).    აქედან    ვერც    ერთი    კატეგორიის    პასუხი    ვერ    გაგაგებინებთ    ნათლად:    მაინც    რა    დევს    ამ    მართლმადიდებლობაში    ასეთი,    რომ    საქართველოს    მოსახლეობის    ხან    95%    (ზოგჯერ    98-იც    კი)    უპირობო    ჭეშმარიტებად    აღიარებს    მას.    პასუხი    მარტივია:    საქმე    გვაქვს    ან    ავტორიტეტების    ბრმა    მიმდევრობასთან,    ან    პირად    გამორჩენასთან,    მატერიალური    იქნება    ეს    თუ    კარიერული;    მოკლედ,    როგორც    თავიდანვე    აღვნიშნეთ,    ასეთ    რწმენას    საფუძვლად    უდევს    ან    ფანატიზმი    ან    ფარისევლობა.

თუმცა,    ერთი    სავარაუდო    პასუხი   გამომრჩა  --  სასწაულები,    რომლითაც  ხშირად  ამტკიცებენ   „მართლმადიდებლობის უტყუარ ჭეშმარიტებას“    სასულიერო  პირები.

სამწუხაროდ,    „სასწაულებზე“   ყურადღების  გამახვილებას    ხშირად    მედიაც  უწყობს  ხელს,    რაც    ყველაზე    სავალალოა,    ამ      იაფფასიან    პროპაგანდაში    მონაწილეობაზე    არც    მაღალი    რეიტინგის  მქონე    ტელევიზიები    და    პროფესიონალი    ჟურნალისტები      ამბობენ    უარს.         

აი,    სწორედ    აქ    უნდა    იდგეს    თავის    დონეზე    სახელმწიფო.  სახელმწიფო  სტრუქტურის  წარმომადგენელმა,    თუნდაც    თვითონ    რომელიმე    რელიგიის    მიმდევარი    იყოს,    უპირატესობა    არ    უნდა    მიანიჭოს    ამ      რელიგიას  და    ამით,    თავს    არ  მოახვიოს  იგი    სხვებს.

განათლების  სისტემამ  კი  უნდა  იზრუნოს  იმაზე,  რომ  პედაგოგებმა  ზეწოლა  არ  მოახდინონ  ბავშვის  რწმენაზე,  რათა  თავისუფლად  განვითარდეს  ბავშვის  აზროვნება  და  დამოუკიდებლად  შეძლოს  თავისი  საკუთარი  მრწამსის  ჩამოყალიბება.  როცა  მოზარდი  სტანდარტებით  იზრდება,  მას  არჩევანი  აღარ  რჩება. 

ასევე,   ჯარში  არ  უნდა  ხდებოდეს  რომელიმე  რელიგიის  თავსმოხვევა.

საზოგადოდ,  რწმენა  ინტიმური  საკითხია  და  მისი  საქვეყოდ  გამოტანა  აკნინებს  მის  მნიშვნელობას.    

ქვეყნის    მმართველებს    იმდენი    გამოცდილება    უნდა    გააჩნდეთ,    რომ    იცოდნენ,  რომ    დემოკრატიის    პრინციპები,    ადამიანის    უფლებები,    ლიბერალიზმი    არც    ერთი  რელიგიის    საკუთრება    არ  არის,    იგი    კაცობრიობის    მონაპოვარია,    რომელიც    სულიერი    კანონებიდან    გამომდინარეობს.    ამ    სულიერ    კანონებს    კი    თანაბრად    აღიარებენ,  როგორც        მსოფლიო    რელიგიური    თუ    ფილოსოფიური  სისტემები,    ასევე,  ზოგადად,    კეთილი    ნების    ადამიანები.   

ახლა,  ზემოთ  დასმულ  კითხვებს  მივუბრუნდეთ.  მოდით,  საკუთარ  თავთან  მაინც  ვიყოთ  გულწრფელნი.  გვაქვს  ამ  კითხვებზე  ნათელი  პასუხი?  ვფიქრობ,  უმრავლესობას --   არა.   მაშ,  ასე  ბრმად  როგორ  მივყვებით  ინსტიტუციას  (საპატრიარქოს),  რომელიც  ხშირად  ღიად  ატარებს  აგრესიულ,  ანტიქრისტიანულ,  ანტისახელმწიფოებრივ  პოლიტიკას?

ორიოდე  სიტყვა  გულწრფელობაზეც  ვთქვათ.  ცხადია,  ეს  ინდივიდუალური  საკითხია,  მაგრამ,  როცა  საზოგადოებაში  მრავლდება  არაგულწრფელი  ადამიანების  რიცხვი,  პრობლება  საზოგადოებას  ექმნება  და  აქედან  გამომდინარე  --  სახელმწიფოსაც.  და  როცა  ამ  საზოგადოების  95  თუ  98  პროცენტი  უპირობოდ  იჩემებს  რელიგიურობას  და  ამავე  დროს,  გულწრფელობის  დეფიციტი  გვაქვს,  უნდა  მივხვდეთ,  რომ  რაღაც  უცნაური  ხდება  ჩვენს  თავს.

მრავალი  უბედურების  მიზეზი,  სწორედ,  არაგულწრფელობაა.    ორმაგი  სტანდარტების  სიმრავლე  ჩვენს  ქვეყანაში  ამით  არის  გამოწვეული.  ამ  სენზე  დაფიქრება  და  მისგან  განთავისუფლების  გზების  მოძიება  კი  ბევრ  პრობლემას  მოაგვარებდა  ჩვენს  ქვეყანაში.

ნატალია ბუკია

26.11.14

მოძრაობა „რუსეთი  არ  არის  ერთმორწმუნე!!!“

   

იმპერიის რელიგია

ის  ველურობა  და  აგრესია,  რასაც  რუსეთის  მართლმადიდებელი  იმპერია  აფრქვევს  გარშემო,  განპირობებულია  მათი  რელიგიით.  დიახ,  სწორედ  მართლმადიდებლობა  მაქვს  მხედველობაში  და  სანამ  ქრისტიანობის  ჰუმანურობაზე  დამიწყებდეთ  კამათს,  გაიხსენეთ,  რომ  ინკვიზიციაც    ქრისტიანობის  სახელით      სჩადიოდა  ყველა  სისასტიკეს. 

მაშასადამე,  საქმე  ქრისტიანობაში  კი  არა,  მის  ინტერპრეტაციაშია.

ინკვიზიცია  იმით  სარგებლობდა,  რომ  ლათინური  ბევრს  არ  ესმოდა,  ამიტომ  ვერ  კითხულობდნენ  ბიბლიას  და  როგორც  სურდა,  ისე  ატყუებდა  ხალხს. 

საქართველოში  მართლმადიდებელი  ეკლესიის  მსახურებიც  ხალხის  გაუთვითცნობიერებლობით  სარგებლობენ. 

ყველა  თანხმდება,  რომ  გაუნათლებლობაა    ყველა  ბოროტების  მიზეზი,  მაგრამ  დაზუსტებაა  საჭირო:  შესაძლოა  ადამიანი  თავისი  საქმის  პროფესიონალი  იყოს,  მაგრამ,  სრულიად  გაუთვითცნობიერებელი,  უფრო  ზუსტად  --  უვიცი  --    აღნიშნულ  საკითხებში  და    ამდენად  --    შიშისა  და  ფანატიზმის  გავლენის  ქვეშ  ადვილად  მოსაქცევი.

სწორედ    ამ  ე.წ.  მართლმადიდებლობის  შედეგია  ის  რაც  ჩვენს  ქვეყანაში  დღეს  ხდება  და  ნუ  ვეძებთ  კატას  ბნელ  ოთახში,  სადაც  ის  არ  არის.  ის  აქვეა,  ჩვენს  გვერდით  და    უჩინმაჩინის  ქუდიც  არ  ახურავს.  უბრალოდ,  ჩვენ  არ  გვინდა,  რომ  დავინახოთ.  არ  გვსურს,  რომ  სიმართლეს  თვალებში  შევხედოთ.  რადგან  ჩაგვაგონეს,  რომ  მართლმადიდებლობა  ჩვენი  რელიგიაა,  ჩვენი  ტრადიციული  რელიგია.  არადა,  არასოდეს,  არასოდეს  არ  ყოფილა  ასეთი  ანტიქრისტიანული  ჩვენი  რელიგია!  ეს  არ  არის  დავით  აღმაშენებლის  რელიგია,  რომლით  თავის  მოწონებაც  და  რომლის  მიბაძვაც  ასე  გვიზიდავს  დიდსა  თუ  პატარას.

რელიგიის  ეს    ვარიანტი  იმპერიამ  მოგვახვია  თავს  და  თვით  სახელწოდებაც  --  მართლმადიდებლობა  --  ბოლო  საუკუნეში  იქცა  ჩვენი  ეკლესიის  განმსაზღვრელად.  საქართველოს  ეკლესიას  სამოციქულო  ეწოდებოდა.  ასე  მოიხსენებოდა  იგი  საუკუნეების  მანძილზე  ოფიციალურ  დოკუმენტებში. 

დღეს  ეკლესიის  მსახურები  სარგებლობენ  თავიანთი  ავტორიტეტით  და  ნებისმიერ  სისულელეს  ახვევენ  თავს  ხალხს. 

ზოგიერთი,  შესაძლოა,  ფიქრობს,  რომ  ასეთი  მსახურები  ერთეულები  არიან  და  რა  შუაშია  მართლმადიდებლობა  და  ეკლესია?    საქმე  სწორედ  პირიქით  არის.  სისტემაა  გადაგვარებული  და  ამის  ნათელი  მაგალითი  17  მაისი  იყო,  დღეს  მისი  ბოროტი  ნამსხვრევები  სხვადასხვა  აგრესიის  სახით  გამოვლინდება.    ხოლო  ერთეულები  არიან  ის  მსახურები,  რომლებიც  ხედავენ  სიმართლეს,  თუმცა  ხმას  ვერ  იღებენ,  რადგან  ეშინiათ.  შიში მთავარი  იარაღია,  რომელსაც  ეს  სისტემა  ეფექტურად  იყენებს.

ჩვენი  ხალხის  ბუნებაში  არ  დევს  ფანატიზმი  ამიტომ  ბევრმა  იმუნიტეტი  გამოიმუშავა  და  ეს  ორმაგ  მორალში  გამოვლინდა:  უსმენს  ერთს,  ფიქრობს  მეორეს  და  მოქმედებს  ისე,  როგორც  მისთვის  არის  მომგებიანი. 

ამ  სისტემის  გამოვლინება  და  ამ  პრობლემის  მოგვარება  მხოლოდ  ხელისუფლების  მტკიცე  ნებას  შეუძლია.  სანამ  ხელისუფლება  ყველა  რელიგიურ  ინსტიტუციას  თანაბარ  მდგომარეობაში  არ  ჩააყენებს,  და  არა  მხოლოდ  სიტყვით  და  ფორმალურად  --  არამედ  საქმით  და  რეალურად,  თვით  ხელისუფლების  წარმომადგენლები  არ  შეწყვეტენ  კეკლუცობას  ხალხის  წინაშე  და  პოპულისტური  განცხადებების  კეთებას  და  ანალოგიურ  ქმედებას,  არაფერი  გვეშველება.  შეიცვლებიან  მმართველები,  მენტალიტეტი  კი  იგივე  დარჩება.  ჩვენ  პარლამენტარებს  იმისთვის  არ  ვირჩევთ,  რომ  თავზე  თავსაფარი  დაიფარონ  ან  ჩოხა  ჩაიცვან,  გაიქცნენ,    ვინმე  იერარქებს  პირდაღებულებმა  უსმინონ,  მათი  გამონათქვამები  სასოებით  იმეორონ...  საქმით  კი  იმას    აკეთებდნენ,  რასაც  მხოლოდ  მათთვის  მოაქვს  მატერიალური  სარგებელი.

როცა  ხელისუფლებაში  მოვლენ  ჰუმანიზმით  აღსავსე,  მაღალი  სტანდარტების  მქონე,  ზერელიგიური  (იგულისხმება  სულიერი  კანონების  მცოდნე,  ყოველგვარი  რელიგიური  ჩარჩოებისგან  თავისუფალი)  ადამიანები,  ისინი  ამ  პრობლემას  გადაწყვეტენ  პოპულიზმის  გარეშე,  რადგან  რეფორმაცია  და  პოპულიზმი  შეუთავსებელია.  აი,  მაშინ  ეშველება  ჩვენს  ქვეყანას,  მაშინ  მართლაც  გაბრწყინდება  საქართველო. 

მოძრაობა „რუსეთი  არ  არის  ერთმორწმუნე!!!“

   

გამოხმაურება

გამოხმაურება

ბატონო,  პრეზიდენტო,  მინდა  გამოვეხმაურო  თქვენს  მიმართვას,  რადგან  ამ  საკითხებზე  დიდი  ხანია  ვფიქრობ. 

განსაკუთრებით,    განათლება  ძალიან  მნიშვნელოვნად  მიმაჩნია  და  თუ  ეს  საკითხი  მოგვარდა,  დარწმუნებული  ვარ,  სხვა  საკითხების  მოგვარებაც    გაადვილდება.

უპირველეს  ყოვლისა,  აღვნიშნავ,  რომ  პროფესიულ  განათლებაზე  (რასაც,  ცხადია,  უდიდესი  მნიშვნელობა  აქვს  ქვეყნის  განვითარებისთვის)  მეტად  მნიშვნელოვნად  მიმაჩნია  ე.  წ.  სახალხო  განათლება,  რაშიც  ვგულისხმობ  დემოკრატიის  პრინციპების  ცოდნას,  ლიბერალიზმის  და  ჰუმანიზმის  რაობის  გაგებას,  დიპლომატიის  და  იურისპრუდენციის  საწყისებში  გარკვევას,  რაც  ჩემი  აზრით,  საბავშვო  ბაღის  ასაკიდანვე  უნდა  დაიწყოს,  ცხადია,  ამ  ასაკის  შესაბამისი  პროგრამით.  და  გაგრძელდეს  უმაღლეს  სასწავლებლებშიც.  აქვე  აუცილებელია  მასწავლებლების  გათვითცნობიერებაც  ამ  მხრივ,  რადგან,  დღემდე,  მიუხედავად  იმისა,  რომ  ჩვენი  ქვეყნის  საზოგადოების  უმრავლესობამ  დასავლურ  კურსს  მისცა  ხმა,  მაინც  საკმაოდ  მრავლად  არიან  ადამიაიინები,  რომლებიც  რუსეთს  მისტირიან,  ან  მეფის  ინსტიტუტის  დაბრუნებაზე  ოცნებობენ  და  ა.  შ  და  რაც  ყველაზე  მეტად  სამწუხაროა,ხშირად  სწორედ  პედაგოგები  ჩასჩიჩინებენ  მოზარდებს  დრომოჭმულ  და  ხავსმოკიდებულ  აზრებს.

  ეს  მიუთითებს  იმას,  რომ  საქართველოს  სახელმწიფოს  არ  აქვს  ნათლად  წარმოდგენილი  იდეოლოგია,  რომელიც  გასაგები  და  მისაღები  იქნება    ყველასთვის.

მიზეზი,  ჩემი  აზრით,  არის  საზოგადოებაში  სამყაროს  იმ  სულიერი  კანონების  არცოდნა,  ან  უგულებელყოფა,  რომელზედაც  თავად  დემოკრატიის  პრინციპები  და  ადამიანის  უფლებებია  დაფუძნებული.

საზოგადოდ,  ჩვენს  ქვეყანაში    ეს    სფერო    მინდობილი    აქვს    რელიგიურ    სისტემებს,        რაც    უდიდეს    შეცდომად  მიმაჩნია.განსაკუთრებით,  რომელიმე  რელიგიური  ინსტიტუციისთვის  უპირატესობის  მინიჭება.  ამ  მხრივ,  რბილად  რომ  ვთქვათ,  დიდი  შეცდომა  იყო    ე,  წ.  კონსტიტუციური  შეთანხმების  დადება. 

სამყაროს  სულიერ  კანონებზე  საუბრის  ექსკლუზიური  უფლება  მხოლოდ  რელიგიის  წარმომადგენლებმა  დაისაკუთრეს,  და  ფაქტობრივად,  გააუფასურეს  ეს  უმნიშვნელოვანესი  საკითხი.  რადგან  სამყაროს  კანონების  რელიგიურ  ჩარჩოებში  მოქცევა  შეუძლებელია,  ეს  ჭეშმარიტებათა  სისტემის  პროკრუსტეს    სარეცელზე  დაწვენის  ტოლფასია. 

სწორედ  ამ  კანონებზე  დაყრდნობით  უნდა  შემუშავდეს  ჩვენი  სახელმწიფოებრივი  იდეოლოგია,  რომელიც  გასაგები  და  მისაღები  იქნება  საზოგადოების  უდიდესი  ნაწილისთვის  და  რომელსაც  ბავშვობის  ასაკიდანვე  შეისისხლხორცებს  საქართველოს  ყველა  მოქალაქე. 

ბატონო,  პრეზიდენტო,  არ  მინდა  თქვენი  დრო  და  ენერგია  ამაოდ  ხარჯოთ  ჩემი  მოსაზრებების  კითხვაზე.  ამიტომ  აქ  დავამთავრებ.  თუ  დაინტერესდებით  ამ  საკითხით  და  მნიშვნელოვნად  მიიჩნევთ  მას,  შემიძლია  უფრო  დაწვრილებით  მოგახსენოთ.

უდიდესი  პატივისცემით  და  მადლიერებით  --  ნატალია  ბუკია.

ღია წერილი „რუსთავი 2“-ს

გადავწყვიტე ქვემოთმოყვანილ წერილს შესავალი დავურთო, რათა გასაგები გახდეს, მკითხველისთვის, რა ხდებოდა მაშინ მცხეთაში.

იმ დღეებში საპატრიარქომ ერთი საფლავი გახსნა ამ ქალაქში.

მიუხედავად იმისა, რომ გვამი უხრწნელი არ აღმოჩნდა  (რაც სრულიად მოსალოდნელიც იყო), საზოგადოებაში ისეთი აჟიოტაჟი ატეხეს, რომ მთელი საქართველოს მოსახლეობა მცხეთისკენ დაიძრა. 

იმ დროს, როცა მთელი მსოფლიოს ყურადღება კიევისკენ იყო მიპყრობილი, საქართველოში საპატრიარქოს  მასკარადი  თამაშდებოდა.

„რუსთავი 2“-მა მცხეთის მოვლენებს რამდენიმე სიუჟეტი მიუძღვნა, რომელშიც სრული სერიოზულობით გააშუქდა ეს ფარსი.

მე ახლაც მიმაჩნია, რომ „რუსთავი 2“  ის სიუჟეტები არაგულწრფელი იყო.

2.12.15

https://www.facebook.com/groups/511146825608576/ 

ის  რაც  ამ  დღეებში  მცხეთაში  ხდება  სამარცხვინოა.  ეს  უკვე  აღარ  არის  კერპთაყვანისმცემლობა,  აღარც  ფანატიზმი.

 ეს  ქრისტიანობის  შეურაცხყოფაა.

ასეთი  აზროვნება  და  ქმედება  ძველი  აღთქმის    ეპოქისთვისაც  კი  მიუღებელი  იყო,  ამიტომ  დაფარული  დარჩა  მოსეს  საფლავი,  რათა  ის  არ  მომხდარიყო,  რაც  დღეს  საქართველოში  ხდება.

მოგმართავთ  თქვენ,  რადგან  დღეს  თქვენი  ტელევიზია  ყველაზე  რეიტინგულია.    სწორედ  თქვენმა    ტელევიზიამ  დაიწყო  ასეთი  მოვლენების  და  მისი  მიზეზების  ჯანსაღი  ანალიზი,  მხედველობაში  მაქვს  ნათია  ზამბახიძის  გადაცემები,  მაგრამ,  სამწუხაროდ,  მალევე  შეწყდა  და  შედეგს  ახლა  ვიმკით.

აი, სადამდე  მივედით!

შემთხვევითი არ  არის,  რომ  ის  რაც  ახლა  მსოფლიო  ცივილიზაციას  აშფოთებს  და  ჩვენი  ქვეყნისთვისაც  სასიცოცხლოდ  მნიშვნელოვანია  --  კიევის  მოვლენები,  სწორედ    ასეთი    ღონისძიებებით  ნიველირდება  ჩვენი  მოსახლეობისთვის.

სამწუხაროა,  რომ  თქვენი  ტელევიზია  თავისი  სიუჟეტებით  ხელს  უწყობს    არაჯანსაღი  მისწრაფებების  და  ქმედებების  ესკალაციას.

პატივისცემით,

ნატალია  ბუკია

21.02.2014

სოციალური   ჯგუფი  „რუსეთი  არ  არის  ერთმორწმუნე!!!“:

ბლოგი:    http://natali-tavisufali.blogspot.com/

ზვიად!

შენი  წმინდა  სისხლი  ისევ  შესჩუხჩუხებს  ზეცას,  ზვიად,  და  შენი  მკვლელები  ისევ  დაუსჯელნი  დაატარებენ  თავიანთ  უბადრუკ  სულს  გონებაარეულები.  ვერც  კი  მიმხვდარან  რა  ჩაიდინეს!

უპირველეს  ყოვლისა,  უნდა  მოვიხსენოთ  პუტჩის  იდეური  წინამძღოლი  სისხლისმსმელი  შევარდნაძე  და  მისი  ნათლია,  ახალი  კაიაფა;

მწერლებად,  პოეტებად,  არტისტებად,  რეჟისორებად,  მეცნიერებად  წოდებული  წითელი  ინტელიგენცია  და  მათი  პოზიციების  გამმყარებელი  ჟურნალისტები,  წარამარა  მათთან  რომ  დარბიან  ინტერვიუების  ასაღებად;

იმჟამინდელი  თბილისის  მთავარი  დამანგრეველი  იოსელიანი  პანთეონში  განისვენებს.  სხვები  ბრძნულ  აზრებს  აფრქვევენ  ტელევიზიიდან,  თუ  პრესიდან.

ის,  მეორე  იოსელიანიც,  ტყე-ტყე  რომ  მოგდევდა  (პირველად,  სწორედ,  მაშინ  გამახსენდა  ვაჟას  „ირემი“),  სინდისის  ქენჯნის  გარეშე  წავიდა  ამ  ქვეყნიდან  .  .  .

ახალი  თაობა  გაიზარდა,  უკუღმართად  უნერგავენ  ინფორმაციას.  თეთრი  და  შავი  ერთმანეთშია  არეული  და  აი,  შედეგიც:  უკვე  მეორედ  ცდილობს  შავი  ძალა  ქვეყნის  საფუძვლების  შერყევას  და  ჩამოშლას. 

................................................................................................... 

შენ,  თავისუფალი  საქართველოს  პირველ  პრეზიდენტს,  ჯერ  კიდევ  არ  დაგიმკვიდრებია  სათანადო  ადგილი  ისტორიაში.    

პოლიტიკოსი  არ  იყოო,  დიპლომატია  აკლდაო  .  .  . 

რატომ  ღმერთი  არ  გაიცინებს!? 

ის  კი  არ  უკვირთ,  რომ  დიახ,  არაპოლიტიკოსი  და  არადიპლომატი,  შეეჭიდე  იმ  ურჩხულს  და  დაამარცხე,  როგორ  შესძელი  იმ  ველურ  დროში  ასეთი  დიდი  ნაბიჯებით  წინსვლა  და  საქართველოს  დამოუკიდებლობისთვის  ისეთი  საფუძვლის  ჩაყრა,  რომ  შემდეგმა  ნგრევის  ათწლეულმაც  კი  ბოლომდე  ვერ  მოსპო!  და  ეს  იმ  დროს,  როცა  გარშემო  ქვეყნის  მოღალატეები  გეხვია,  რომლებიც  საზღვარგარეთაც  კი  დეზინფორმაციას  ავრცელებდნენ  .  .  . 

და  ეს  მაშინ  --  როცა,  ის  დასავლეთიც  არ  აღმოჩნდა  მზად  ახლად  განთავისუფლებული  ქვეყნების  მისაღებად.  ბრმად  ენდო  რუსეთის  სპეცსამსახურების  ლაქიებს  .  .  .

იმ  პირველი  კვალის  გავლება  რაოდენ  უფრო  ძნელი  იყო,  თან  ასეთი  გარემოცვის  პირობებში!

როგორ  შესძელი?

ადამიანების  უანგარო  სიყვარულმა  და  სამშობლოსთვის  თავგანწირვამ  შეგაძლებინა,  რაც  ყველა  დროში  და  ყველა  სივრცეში  განსაკუთრებით  დასაფასებელია.

მართლაც,  თუ  გინდა,  რომ  ადამიანი  გადარიო,  ისეთი  რამ  დააბრალე,  რასაც  თავად  ებრძვის.  შენ,  იმ  ეპოქის  უდიდეს  ჰუმანისტს,  შოვინისტობის  ცილი  დაგწამეს  ვაი-პოლიტიკოსებმა  და  იმდენი  მოახერხეს,  რომ  დღესაც  დასავლეთში  ზოგიერთს  თითზე  დაუხვევია  კონტექსტიდან  ამოგლეჯილი  ფრაზები,  სიტუაციისა  და  ადგილის  გაუთვალისწინებლად  .  .  .

ასეთი  მოღვაწე  რომელიმე  ქვეყანას  რომ  ჰყოლოდა  პოსტსაბჭოთა  სივრცეში,  დარწმუნებული  ვარ,  მთელ  მსოფლიოს  მოჰფენდნენ  მის  სახელს.  აქ  კი  .  .  .

ჰოდა,  აი,  უმადურობის  შედეგი: 

საქართველოს  თავისუფლებას  მეორედ  უტევენ  პოლიტიკოსობას  ამოფარებული  რენეგატები. 

როგორც  მაშინ,  შენს  მიმართ  სიძულვილს  გადააყოლეს  ქვეყნის  ბედი,  ასევე  დღესაც,  „ერთი  კაცის“  სიძულვილს  შესწირა  ისევ  იმ  „ინტელიგენციამ“  და  ჭორებით  და  სიხარბით  დაბრმავებულმა  ხალხმა  ქვეყნის  წინსვლა-განვითარება. 

ჩვენი  ენერგიით  სავსე,  მსოფლიოს  მიერ  ნოვატორად  აღიარებული  საამაყო  პრეზიდენტი,  რომლითაც,  დარწმუნებული  ვარ,  შენც  იამაყებდი,  გულნატკენი  წავიდა  საქართველოდან  .  .  .

ის  ადამიანები,  ვინც  ამ  ქვეყანაში  ძველბიჭური  აზროვნებას  და  დანაშაულს  სძლია,  ციხეში  ჰყავთ  გამომწყვდეული,    სდევნიან  იმ  გუნდს, რომელიც  პროგრესისკენ   მიაბიჯებდა,  სძულთ  წესრიგი  და   სამართლიანობა,  თუმცა,  ამ  სპექტაკლებს  სამართლიანობის  სახელით  დგამენ .  .  .

ისევ  იგივე  ე.წ.  ინტელიგენციის  წარმომადგენლები  აქტიურობენ,  იგივე  სახეები,  იგივე  ჟინი  .  .  .

თუმცა,  ნელ-ნელა  მიიკრიფერბიან  იმქვეყნად,  აქ,  პანთეონებში  უდებენ  ბინას და  ვარსკვლავებს  უხსნიან  მათი  ჭირისუფლები  (ალბათ  ჰგონიათ,  იქ  ეს იქნება მათი  სავიზიტო  ბარათი)  .  .  .

სირცხვილი  ჩვენ,  ასეთი  განუკითხაობისთვის!!!

. . . მაგრამ,  გაივლის  ათწლეულები  და  მომავალი  თაობა  ადეკვატურად  შეაფასებს  ყოველივეს!

მაშინ  საქართველო  ნამდვილად  თავისუფალი  და  ძლიერი  სახელმწიფო  იქნება.  თავისუფალი  და  ჯანსაღი  ადამიანებით  დასახლებული.

მჯერა,  ასე  იქნება,  ზვიად!

ნატალია  ბუკია

18.02.2014

მოძრაობა  „რუსეთი  არ  არის  ერთმორწმუნე!!!“

http://natali-tavisufali.blogspot.com/