ღია წერილი „რუსთავი 2“-ს

გადავწყვიტე ქვემოთმოყვანილ წერილს შესავალი დავურთო, რათა გასაგები გახდეს, მკითხველისთვის, რა ხდებოდა მაშინ მცხეთაში.

იმ დღეებში საპატრიარქომ ერთი საფლავი გახსნა ამ ქალაქში.

მიუხედავად იმისა, რომ გვამი უხრწნელი არ აღმოჩნდა  (რაც სრულიად მოსალოდნელიც იყო), საზოგადოებაში ისეთი აჟიოტაჟი ატეხეს, რომ მთელი საქართველოს მოსახლეობა მცხეთისკენ დაიძრა. 

იმ დროს, როცა მთელი მსოფლიოს ყურადღება კიევისკენ იყო მიპყრობილი, საქართველოში საპატრიარქოს  მასკარადი  თამაშდებოდა.

„რუსთავი 2“-მა მცხეთის მოვლენებს რამდენიმე სიუჟეტი მიუძღვნა, რომელშიც სრული სერიოზულობით გააშუქდა ეს ფარსი.

მე ახლაც მიმაჩნია, რომ „რუსთავი 2“  ის სიუჟეტები არაგულწრფელი იყო.

2.12.15

https://www.facebook.com/groups/511146825608576/ 

ის  რაც  ამ  დღეებში  მცხეთაში  ხდება  სამარცხვინოა.  ეს  უკვე  აღარ  არის  კერპთაყვანისმცემლობა,  აღარც  ფანატიზმი.

 ეს  ქრისტიანობის  შეურაცხყოფაა.

ასეთი  აზროვნება  და  ქმედება  ძველი  აღთქმის    ეპოქისთვისაც  კი  მიუღებელი  იყო,  ამიტომ  დაფარული  დარჩა  მოსეს  საფლავი,  რათა  ის  არ  მომხდარიყო,  რაც  დღეს  საქართველოში  ხდება.

მოგმართავთ  თქვენ,  რადგან  დღეს  თქვენი  ტელევიზია  ყველაზე  რეიტინგულია.    სწორედ  თქვენმა    ტელევიზიამ  დაიწყო  ასეთი  მოვლენების  და  მისი  მიზეზების  ჯანსაღი  ანალიზი,  მხედველობაში  მაქვს  ნათია  ზამბახიძის  გადაცემები,  მაგრამ,  სამწუხაროდ,  მალევე  შეწყდა  და  შედეგს  ახლა  ვიმკით.

აი, სადამდე  მივედით!

შემთხვევითი არ  არის,  რომ  ის  რაც  ახლა  მსოფლიო  ცივილიზაციას  აშფოთებს  და  ჩვენი  ქვეყნისთვისაც  სასიცოცხლოდ  მნიშვნელოვანია  --  კიევის  მოვლენები,  სწორედ    ასეთი    ღონისძიებებით  ნიველირდება  ჩვენი  მოსახლეობისთვის.

სამწუხაროა,  რომ  თქვენი  ტელევიზია  თავისი  სიუჟეტებით  ხელს  უწყობს    არაჯანსაღი  მისწრაფებების  და  ქმედებების  ესკალაციას.

პატივისცემით,

ნატალია  ბუკია

21.02.2014

სოციალური   ჯგუფი  „რუსეთი  არ  არის  ერთმორწმუნე!!!“:

ბლოგი:    http://natali-tavisufali.blogspot.com/

ზვიად!

შენი  წმინდა  სისხლი  ისევ  შესჩუხჩუხებს  ზეცას,  ზვიად,  და  შენი  მკვლელები  ისევ  დაუსჯელნი  დაატარებენ  თავიანთ  უბადრუკ  სულს  გონებაარეულები.  ვერც  კი  მიმხვდარან  რა  ჩაიდინეს!

უპირველეს  ყოვლისა,  უნდა  მოვიხსენოთ  პუტჩის  იდეური  წინამძღოლი  სისხლისმსმელი  შევარდნაძე  და  მისი  ნათლია,  ახალი  კაიაფა;

მწერლებად,  პოეტებად,  არტისტებად,  რეჟისორებად,  მეცნიერებად  წოდებული  წითელი  ინტელიგენცია  და  მათი  პოზიციების  გამმყარებელი  ჟურნალისტები,  წარამარა  მათთან  რომ  დარბიან  ინტერვიუების  ასაღებად;

იმჟამინდელი  თბილისის  მთავარი  დამანგრეველი  იოსელიანი  პანთეონში  განისვენებს.  სხვები  ბრძნულ  აზრებს  აფრქვევენ  ტელევიზიიდან,  თუ  პრესიდან.

ის,  მეორე  იოსელიანიც,  ტყე-ტყე  რომ  მოგდევდა  (პირველად,  სწორედ,  მაშინ  გამახსენდა  ვაჟას  „ირემი“),  სინდისის  ქენჯნის  გარეშე  წავიდა  ამ  ქვეყნიდან  .  .  .

ახალი  თაობა  გაიზარდა,  უკუღმართად  უნერგავენ  ინფორმაციას.  თეთრი  და  შავი  ერთმანეთშია  არეული  და  აი,  შედეგიც:  უკვე  მეორედ  ცდილობს  შავი  ძალა  ქვეყნის  საფუძვლების  შერყევას  და  ჩამოშლას. 

................................................................................................... 

შენ,  თავისუფალი  საქართველოს  პირველ  პრეზიდენტს,  ჯერ  კიდევ  არ  დაგიმკვიდრებია  სათანადო  ადგილი  ისტორიაში.    

პოლიტიკოსი  არ  იყოო,  დიპლომატია  აკლდაო  .  .  . 

რატომ  ღმერთი  არ  გაიცინებს!? 

ის  კი  არ  უკვირთ,  რომ  დიახ,  არაპოლიტიკოსი  და  არადიპლომატი,  შეეჭიდე  იმ  ურჩხულს  და  დაამარცხე,  როგორ  შესძელი  იმ  ველურ  დროში  ასეთი  დიდი  ნაბიჯებით  წინსვლა  და  საქართველოს  დამოუკიდებლობისთვის  ისეთი  საფუძვლის  ჩაყრა,  რომ  შემდეგმა  ნგრევის  ათწლეულმაც  კი  ბოლომდე  ვერ  მოსპო!  და  ეს  იმ  დროს,  როცა  გარშემო  ქვეყნის  მოღალატეები  გეხვია,  რომლებიც  საზღვარგარეთაც  კი  დეზინფორმაციას  ავრცელებდნენ  .  .  . 

და  ეს  მაშინ  --  როცა,  ის  დასავლეთიც  არ  აღმოჩნდა  მზად  ახლად  განთავისუფლებული  ქვეყნების  მისაღებად.  ბრმად  ენდო  რუსეთის  სპეცსამსახურების  ლაქიებს  .  .  .

იმ  პირველი  კვალის  გავლება  რაოდენ  უფრო  ძნელი  იყო,  თან  ასეთი  გარემოცვის  პირობებში!

როგორ  შესძელი?

ადამიანების  უანგარო  სიყვარულმა  და  სამშობლოსთვის  თავგანწირვამ  შეგაძლებინა,  რაც  ყველა  დროში  და  ყველა  სივრცეში  განსაკუთრებით  დასაფასებელია.

მართლაც,  თუ  გინდა,  რომ  ადამიანი  გადარიო,  ისეთი  რამ  დააბრალე,  რასაც  თავად  ებრძვის.  შენ,  იმ  ეპოქის  უდიდეს  ჰუმანისტს,  შოვინისტობის  ცილი  დაგწამეს  ვაი-პოლიტიკოსებმა  და  იმდენი  მოახერხეს,  რომ  დღესაც  დასავლეთში  ზოგიერთს  თითზე  დაუხვევია  კონტექსტიდან  ამოგლეჯილი  ფრაზები,  სიტუაციისა  და  ადგილის  გაუთვალისწინებლად  .  .  .

ასეთი  მოღვაწე  რომელიმე  ქვეყანას  რომ  ჰყოლოდა  პოსტსაბჭოთა  სივრცეში,  დარწმუნებული  ვარ,  მთელ  მსოფლიოს  მოჰფენდნენ  მის  სახელს.  აქ  კი  .  .  .

ჰოდა,  აი,  უმადურობის  შედეგი: 

საქართველოს  თავისუფლებას  მეორედ  უტევენ  პოლიტიკოსობას  ამოფარებული  რენეგატები. 

როგორც  მაშინ,  შენს  მიმართ  სიძულვილს  გადააყოლეს  ქვეყნის  ბედი,  ასევე  დღესაც,  „ერთი  კაცის“  სიძულვილს  შესწირა  ისევ  იმ  „ინტელიგენციამ“  და  ჭორებით  და  სიხარბით  დაბრმავებულმა  ხალხმა  ქვეყნის  წინსვლა-განვითარება. 

ჩვენი  ენერგიით  სავსე,  მსოფლიოს  მიერ  ნოვატორად  აღიარებული  საამაყო  პრეზიდენტი,  რომლითაც,  დარწმუნებული  ვარ,  შენც  იამაყებდი,  გულნატკენი  წავიდა  საქართველოდან  .  .  .

ის  ადამიანები,  ვინც  ამ  ქვეყანაში  ძველბიჭური  აზროვნებას  და  დანაშაულს  სძლია,  ციხეში  ჰყავთ  გამომწყვდეული,    სდევნიან  იმ  გუნდს, რომელიც  პროგრესისკენ   მიაბიჯებდა,  სძულთ  წესრიგი  და   სამართლიანობა,  თუმცა,  ამ  სპექტაკლებს  სამართლიანობის  სახელით  დგამენ .  .  .

ისევ  იგივე  ე.წ.  ინტელიგენციის  წარმომადგენლები  აქტიურობენ,  იგივე  სახეები,  იგივე  ჟინი  .  .  .

თუმცა,  ნელ-ნელა  მიიკრიფერბიან  იმქვეყნად,  აქ,  პანთეონებში  უდებენ  ბინას და  ვარსკვლავებს  უხსნიან  მათი  ჭირისუფლები  (ალბათ  ჰგონიათ,  იქ  ეს იქნება მათი  სავიზიტო  ბარათი)  .  .  .

სირცხვილი  ჩვენ,  ასეთი  განუკითხაობისთვის!!!

. . . მაგრამ,  გაივლის  ათწლეულები  და  მომავალი  თაობა  ადეკვატურად  შეაფასებს  ყოველივეს!

მაშინ  საქართველო  ნამდვილად  თავისუფალი  და  ძლიერი  სახელმწიფო  იქნება.  თავისუფალი  და  ჯანსაღი  ადამიანებით  დასახლებული.

მჯერა,  ასე  იქნება,  ზვიად!

ნატალია  ბუკია

18.02.2014

მოძრაობა  „რუსეთი  არ  არის  ერთმორწმუნე!!!“

http://natali-tavisufali.blogspot.com/

 

 

 

ახალი ათასწლეული, ახალი საუკუნე

ახალი  ათასწლეული,  ახალი  საუკუნე

მე-14  წელიწადია  ახალი  ათასწლეულისა  და  ახალი  საუკუნის  ზღვარს  გადავაბიჯეთ. 

ცხადია,  თოთხმეტი  წელიწადი  ძალიან  მცირე  დროა  იმისათვის,  რომ  გამოიკვეთოს  ამ  ათასწლეულის  სულისკვეთება.  მით  უმეტეს,  რომ  საუკუნის  ცვლილებასაც    თავისი  ელფერი  შეაქვს  სამყაროში.  ისევე,  როგორც  „ქვეყანა,  გვაქვს  უთვალავი  ფერითა“,  სულიერი  სამყაროც  უთვალავი  ფერითაა  წარმოდგანილი  და  მხოლოდ  იდეალისტს  აქვს  იმის  ბედნიერება,  რომ  დაინახოს  მისი  მრავალფეროვნება  და  სილამაზე,    ანუ  დაინახოს  რეალური  სამყარო  სრულად,  მთელი  თავისი  დიდებით.

ვფიქრობ,  ახალი  ათასწლეულის  სულისკვეთება,  სწორედ  ესაა  --  რაც  შეიძლება  მეტი  ადამიანი  ეზიაროს  ამ  ბედნიერებას.    ამის  შესაძლებლობა  სამყაროს  შექმნისთანავე  მოგვცა  შემოქმედმა,  რაც  ეტაპობრივად,  დიდი  წინააღმდეგობების  დაძლევით,  ნელ-ნელა  ხორციელდება,  მატერიალიზდება. 

არა  ერთხელ  თქმულა,  რომ  აზროვნება  არის  უმაღლესი,  იმ  უნართა  შორის,  რომელსაც  ფლობს  ადამიანი  ხილულ  სამყაროში,  და  რომ  აზრი  ცოცხალი  ძალაა.  სამწუხაროდ,  ამ  ძალას  ბევრი  ადამიანი  ან  არ  იყენებს,  ან  მიმართავს  თავისსავე  საწინააღმდეგოდ    ნეგატიური  აზროვნებით.

სულიერ  სამყაროს,  ცხადია,  თავისი  კანონები  აქვს  და  მათი  უგულებელყოფა  ადამიანისა  და  საზოგადოების  მიერ  ისეთივე  ზიანის  მომტანია,  როგორიც,  მაგალითად,  ხილულ  სამყაროში  მიზიდულობის  ძალის  გაუთვალისწინებლობას  შეიძლება  მოჰყვეს.

უპირველეს  ყოვლისა,  სულიერი  სამყაროს  კანონების  არცოდნა  ან  გაუთვალისწინებლობა  ავიწროებს  ადამიანის  თვალსაწიერს,  მისი  მიმღებლობის  უნარს;  რაც  თავის  მხრივ,  წარმოქმნის  უსაფუძვლო  შიშს    განსხვავებული  აზრის  მიმართ.  ეს  ყოველივე    ამავე  ადამიანის  საზიანოდ  მთავრდება:  აისახება  მის  სულიერ,  ხოლო  შემდეგ  ფიზიკურ  ჯანმრთელობაზეც  კი.

დღეს  განათლება  დიპლომების  და  სერტიფიკატების  სიმრავლით  იზომება.  თუმცა,  მიმაჩნია,  რომ  ამასთან  ერთად  სულიერი  სამყაროსადმი  დამოკიდებულებაც  უნდა  იქნეს  გათვალისწინებული.  რადგან  ამით  მნიშვნელოვნად  განისაზღვრება  საზოგადოების  სიჯანსაღე. 

ცხადია,  ამ  წერილში  მეცნიერულ  წიაღსვლებს  არ  შევუდგებით,  თუმცა,  შეგვიძლია  მსუბუქად  განვიხილოთ  ერთი  მნიშვნელოვანი  საკითხი,  რაც,  სულიერი  სამყაროს  ერთ-ერთი  ბურჯია.

ეს  არის  სიმართლე.    მისი  ვექტორი,  უპირველეს  ყოვლისა,  შიგნით  უნდა  იყოს  მიმართული.  ანუ,  მანამდე,  სანამ  ადამიანი  გარეთ  დაიწყებს  სიმართლისა  და  სამართლიანობის  ძებნას,  მან  თავისი  გულწრფელობა  უნდა  შეამოწმოს. 

გულწრფელი  ადამიანი  არასოდეს  არავის    დასწამებს  ცილს,  არასოდეს    აჰყვება  უსაფუძვლო  ჭორებს,  არასოდეს  დაიწყებს  წუწუნს,    ტირილს  და  მათხოვრობას,  როცა  ხელის  განძრევა  შეუძლია.  გულწრფელი  ადამიანისთვის  უცხოა  უმადურობა,  სიცრუე,  ბოღმა,    შური  და  შურისძიება.  შურსა  და  რისხვას  ძნელად  თუ  ვინმესთვის  არ    დაუბნელებია  გონება,  მაგრამ,    სხვაა,  როცა    ამით  იძინებ  და  ამით  იღვიძებ,  ამით  სუნთქავ  და  ამით  ცოცხლობ,  ნაცვლად  იმისა,  რომ  სასარგებლო  საქმე  აკეთო.  გულწრფელი  ადამიანი  არასოდეს  დაიწყებს  ვინმეს  დევნას  განსხვავებული  აზრის,  თუ  პოზიციის  გამო.

ნებისმიერი  სასულიერო    ლიტერატურა  სიმართლეს  და  გულწრფელობას  ფასდაუდებელ  საუნჯედ  მიიჩნევს. 

სწორედ  ამ  ფასეულობებზეა  აგებული  ცივილური  საზოგადოების  ურთიერთობები  და  ამ  ურთიერთობებით  კი    სახელმწიფოს  სიძლიერე  განისაზღვრება.   

სიმართლე  და  გულწრფელობა  წინაპირობაა  ღირსებისა,  რაც  თავის  მხრივ    ნამდვილი  თავისუფლებისკენ  უხსნის  გზას  პიროვნებას.

    სხვა  წერილები    იხ.  Google-ში  მისამართზე:    http://natali-tavisufali.blogspot.com/

ნატალია  ბუკია

13.02.2014