რჩევები პუტინს

1996    წელს  ლექსი  მივუძღვენი   „მსოფლიო  პოლიტიკოსს“,  მიხვდით,  ალბათ,  ვისაც  ვგულისხმობ. 

ასე  იწყება: 

„შენი  ჯავშანი  თითქოს  მტკიცედ  არის  ნაჭედი,

მილიონ  გვამზე  სისასტიკით  გადაგივლია, 

  შენი    „მსოფლიო  პოლიტიკა“    არის  ნაქები“...    და  ა.შ.

  ჰოდა,  წუხელ  გამახსენდა  ეს  ლექსი.    მერე  ვიფიქრე,  პუტინსაც  ხომ  ეკუთვნის-მეთქი  ჩემგან  ერთი  ლექსი  და  აი,  ის,  რაც  გამოვიდა  --  წინასაახალწლო  საჩუქარი:

მახსოვს,  პუშკინმა  ბონაპარტეს  ლექსი  მიუძღვნა, 

მე    შენ  მოგიძღვნი  ამ  სტრიქონებს,  მივბაძავ  პუშკინს,

უკანსკნელი  იმპერიის  იმპერატორო, 

„მესამე  რომის“  ძლიერებავ,  ო,  დიდო  პუტინ!

შენი  ჯავშანიც,  თითქოს  მტკიცედ  არის  ნაჭედი,

მაგრამ,  „მსოფლიო  პოლიტიკის“...  რა  მოგახსენო?

მავთულხლართების  მხლართავი  ხარ,  სწორუპოვარი,

ვინძლო,  ევროპის  სანქციებმა  არ  მოგასვენონ!

შენ  საბჭოეთის  ნამსხვრევები  გარგუნა  ბედმა,

თუმცა,  ოცნებობ  სტალინის  დროს  შექმნილ  „კავშირზე“.

„ოცნებას  არვინ  მოუკლავსო“,  ზოგნი  ამბობენ,

მაგრამ,  მე  გირჩევ,  ეგ სიბრიყვე  ნუ  დაგამშვიდებს!

უკრაინასთან  ომი  რუსეთს  წელში  გადასტეხს

და    ეს  ბრძოლები  შენთვის  არის  „ის   ვატერლოო“,

შემდეგ  კი...  შემდეგ  კავკასიას  უნდა  შეეშვა,

დიახ,  სრულიად  კავკასია    უნდა  დატოვო!

„წმინდა  ელენეს“  კუნძულს,  მენდე,  არ  გაღირსებენ,

საწამლავიც  კი  სანატრელი  შენ  გაგიხდება,

ერთი  გზა  გრჩება:  მონასტერში  უნდა  წახვიდე!

ალბათ,  კირილიც,  მალე,  შენ  იქ  დაგელოდება.

იქ  გაიხსენებთ  გახუნებულ,  წარსულ  დიდებას

და  იმ  სანუკვარ  სსრკ-ს,    რომ  შესწვდით  ლამის... 

მერე  კი...  მერე  დაიტირებთ  „პრავოსლავიეს“,

შენ  და  კირილმა  საქვეყნოდ  რომ  მოსჭერით  თავი.

აჰა,  გითხარი,  სულ  ეს  იყო,  რისი  თქმაც  მსურდა,

ახლა,    წადი  და  ხალხს  მიხედე,  შენს  მშიერ  რუსეთს,

თორემ  თუ  „აღსდგნენ“,  მონასტერიც    უკან  დაგრჩება, 

და  შეეყრები  ჯოჯოხეთურ    ვაებას,  ულევს... 

29.12.2014  წ.

მოძრაობა „რუსეთი  არ  არის  ერთმორწმუნე!!!“