თემირლან

მას შემდეგ, რაც საპატრიარქოს გავლენის სფეროსგან გავთავისუფლდი, ისე მოხდა, რომ ფსალმუნებს მხოლოდ მაშინ ვკითხულობ, როცა არ შემიძლია რომ არ წავიკითხო.

ჰოდა, ახლა ასეთი პერიოდი მაქვს. თემირლანისთვის ვკითხულობ ფსალმუნებს და ღმერთს შევთხოვ, რომ მოახდინოს სასწაული და გადარჩეს ეს ახალგაზრდა...

ასჯერ მაინც მაქვს წაკითხული ეს ფსალმუნი, მაგრამ დღეს რომ  ვკითხულობდი, თითქოს პირველად აღვიქვი შინაარსი:

„ნუ  გეშინინ, რაჟამს გამდიდრდეს კაცი და რაჟამს განმრავლდეს პატივი სახლისა მისისა; რამეთუ არა სიკუდილსა მისსა წარიღოს მან ყოველი, არცა შთაჰყვეს დიდება მისი მისთანა“(48, 17-18) . თითქოს დღევანდელი ბიუჯეტის წურბელებზე და მათ ბატონზე დაუწერიათო...

სიმდიდრეს და ძალაუფლებას ბევრისთვის აურევია გონება და მათი ბოლო ყოველთვის ერთია -- მწარე დამარცხება.

შენ კი, თემირლან, საქართველოს ისტორიაში მუდამ დარჩები,  როგორც უმანკოდ დაღვრილი სისხლის მაგალითი.

11.01,19

12:26